آشنایی با ستاره های ایمنی خودرو

به جهت آزمایش و بررسی ایمنی خودروها دو مجموعه بسیار معتبر در دنیا به نام های NHTSA و EURO-NCAPتست های ایمنی مربوط به خودرو را با سخت گیری های خاصی انجام می دهند که در زیر شما می توانید هم با نحوه آزمایش گیری و هم با تفاوتهای آن ها آشنا شوید. تقریباً همه با سطوح مختلف ایمنی خودروها آشنایی کافی دارند. امروزه خودروها برای دریافت استاندارد ایمنی باید یک آزمون استاندارد جاده ای را که از 6 مرحله تشکیل شده است، پشت سر بگذارند. در این آزمون، میزان امنیت خودروها سنجیده می شود و از 1 تا 5 ستاره به آن ها تخصیص می یابد. نتایج این آزمون در اختیار سازمان بیمه امنیت جاده ای قرار گرفته و خودروها از لحاظ میزان امنیت به بخش های عالی، خوب، متوسط، و ضعیف تقسیم بندی می شوند. در ادامه به بررسی مراحل مختلف این آزمون می پردازیم.

مرحله اول : تست استحکام (برخورد از جلو(

این آزمون اولین بار در سال 1968 تدوین و اجرایی شده است، اما تاکنون تغییرات زیادی داشته است. در این آزمون، قسمت جلوی اتومبیل که در آن آدمک هایی بدون کمربند تعبیه شده است، با سرعت 48 کیلومتر بر ساعت به طور کامل به دیواری برخورد می کند. درحالی که در استاندارد EURO NCAP از آدمک های مجهز به کمربند ایمنی استفاده می شود و سرعت برخورد خودرو با دیوار 56 کیلومتر بر ساعت است.

مرحله دوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو (

در این آزمون خودرو از روبرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد می کند که 25% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. از آن جا که در این ناحیه، سیستم تعلیق وجود دارد، خودرو آسیب زیادی نمی بیند. در آزمون هایی که در گذشته انجام می شد، سرنشینان به طرف کیسه هوا پرتاب نمی شدند و در نتیجه خودروها نمره خوبی را کسب نمی کردند. ازاین رو، جهت بهبود امنیت خودروها، ساختار این ناحیه را بیش تر تقویت کردند و کیسه های هوا علاوه بر جلو، در بخش های جانبی نیز به کار گرفته شدند.

مرحله سوم: تست استحکام (برخورد از گوشه جلو (

در این مرحله، خودرو با سرعت 64 کیلومتر بر ساعت به مانعی برخورد می کند که 40% از گوشه جلوی خودرو را دربر گرفته است. قبل از برخورد خودرو با مانع، این بخش را با آلومینیوم انعطاف پذیر می پوشانند تا نحوه برخورد و تغییر شکل بدنه، بر روی آن شبیه سازی شود. وقتی این آزمون در سال 1995 انجام شد، بیش تر خودروها نمره خوبی نگرفتند. ازاین رو، از آن سال ها به بعد، شرکت های خودروسازی تصمیم گرفتند تا با تقویت بدنه و قرار دادن دو ضربه گیر در محفظه موتور، این مشکل را تا حد امکان برطرف کنند.

مرحله چهارم: تست استحکام (برخورد جانبی(

در این آزمون، خودرو از کنار با سرعت 57 کیلومتر بر ساعت و با زاویه 60 درجه به خودروی دیگری برخورد می کند (این برخورد در استاندارد EURO NCAP با سرعت 62 کیلومتر بر ساعت انجام می شود). از سال 2003 تاکنون، خودروها نمره خوبی در این آزمون کسب کرده اند. این نشان می دهد که ساختار جانبی آن ها مستحکم است و از کیسه هوای جانبی و پرده ای در داخل خودروها استفاده شده است.

مرحله پنجم: تست استحکام (سقف خودرو)

در این آزمون، گوشه سقف خودرو توسط یک سطح صاف فشرده می شود. اگرچه نیروی این فشار تقریباً سه برابر وزن خودروست، اما سقف خودرو چند سانتی متر بیش تر فرو نمی رود. این آزمون در مورد خودروهای سنگین، با فشاری معادل 15 برابر وزن خود انجام می شود. البته میزان فرو رفتن سقف می تواند بیش تر باشد، به شرطی که فاصله بین سر مسافران تا سقف خودرو از 23 سانتی متر بیش تر نشود. در پایان خاطر نشان می شود که نمره خودرو در صورتی که مقاومت سقف آن در برابر نیرویی معادل 2.5 برابر وزن خود به پایین، کم تر باشد، ضعیف است.

مرحله ششم: تست عدم نشت بنزین

هدف از انجام این آزمون این است که در هنگام تصادفات، سوخت خودرو به بیرون نشت پیدا نکند. در این آزمون، خودرو که باک آن تقریباً پر است، از عقب با سرعت 48 کیلومتر در ساعت به یک مانع متحرک به وزن در حدود 1800 کیلوگرم برخورد می کند. در این برخورد نباید حتی یک قطره سوخت از هیچ قسمتی از خودرو به بیرون نشت کند. این آزمون در مورد خودروهای الکتریکی جهت تست عدم نشت مایع الکترولیت نیز انجام می شود. به خاطر داشته باشید که امروزه طراحی خودروها به گونه ای است که ضربات را از نواحی مختلف جذب می کنند و به ندرت چنین مشکلاتی به وجود می آید.